මැතිවරණ 3 ක් අත ළඟ පැමිණ තිබිය දී (ජනාධිපතිවරණය, පළාත් සභා සහ මහ මැතිවරණය) වර්තමාන රජය ලක්වැසි ජනතාව කෙරේ පෙර නොතිබූ ඉමහත් පහන් සංවේගයක් ඇති කරගෙන වහ වහා රාජ්‍ය සේවකයන්ගේ පඩි 2,500 කින් වැඩිකිරීමට සහ ලක්ෂ 11 ක පමණ ජනතාවට තමන් සතු ඉඩම්වලට සින්නක්කර ඔප්පු ලබා දීමට කටයුතු කරමින් සිටී.

මේ ආණ්ඩුව 2015 දී බලයට පැමිණියේද රාජ්‍ය සේවකයන්ට රුපියල් 10,000 වැටුප් වර්ධකයක් දෙන පොරොන්දුව මතිනි. රුපියල් 10,000 කට තම ඡුන්දය ලබා දුන් ජනතාව එම ක‍්‍රියාවේ විපාක දැන් අත්විඳිමින් සිටී. ඒ නිසා ඔවුන් නැවතත් රුපියල් 2,500 කට තම ආත්මය අලෙවි නොකරනු ඇතැයි විශ්වාස කෙරේ. රජයකට පඩි වැඩි කළ හැක්කේ නිෂ්පාදනය වැඩි කොට ආදායම වර්ධනය කළ හොත් පමණි. ලෝකයට ඩොලර් කෝටි ගණනින් ණය වී, ආර්ථික වර්ධන වේගය 3 % ටත් වඩා පහළ අගයකට වැටී තිබියදී, ලංකාවේ විදේශ ආයෝජනයට ඉතා අනතුරුදායක රටක් බවට වර්ගීකරණය කොට ලෝකයේ දූෂිතම රටවල් 4 න් එකක් ලෙස නම් කර තිබියදී මෙසේ ලහි ලහියේ පඩි වැඩි කොට ඉඩම් ඔප්පු ලබා දෙන්නේ කුමන හේතුවකට දැයි බුද්ධිය ඇති ඕනෑම කෙනෙකුට වැටහිය යුතු කරුණකි. තමා සතු සර්වජන ඡන්ද බලය බුද්ධිමත්ව පාවිච්චි නොකර රට අගාධයට පත් වුවහොත් එම තත්ත්වයට තමාද වගකිව යුතු බව අප සැම දැනගත යුතුය.

ලක්ෂ 11 ක පමණ ජනතාවට කඩිමුඩියේ සින්නක්කර ඉඩම් ඔප්පු ලබා දෙන්නේ ඇයිද යන්න අප බුද්ධිමත්ව විමසා බැලිය යුතුය. සෑම අතටම ණය වී සිටින දුප්පත් ගොවියෙකුට හෝ ඕනෑම කෙනෙකුට මෙතෙක් බලපත‍්‍රයක් පමණ තිබූ තම ඉඩමට ඔප්පුවක් ලැබුණහොත් එය සංවර්ධනය කිරීම සඳහා බැංකුවකින් ණයක් ලබාගත හැකිවේ. තවද එය කොටස්වලට බෙදා දූ දරුවන්ට ලබාදිය හැකිවේ. ඒ වගේම ඉතා ලෙහෙසියෙන් එම ඉඩම ඕනෑම කෙනෙකුට, විදේශිකයෙකුට පවා විකිණීමට හැක. ප‍්‍රශ්නය තිබෙන්නේ එතැනය.

නමුත් මෙම ඉඩම් ඔප්පු ලබා දීම තුළ සැඟවී තිබෙන දේශද්‍රෝහී, දුෂ්ට අරමුණ කුමක්දැයි යන්න පිළිබඳව තවම ජනතාව නිසි ලෙස දැනුවත් වී නොමැත. එමගින් ඉදිරියේ ඉතාමත් අවාසි සහගත තත්ත්වයක් මතුවිය හැක. ගියවර මැතිවරණයේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ සියල්ලන්ම යොදා ගත්තේ “දූෂිත රජය ගන්නා හරිමු” යන පාඨය ය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පැවසුවේ අධිවේගී මාර්ග කන්නද කියාය. එසේම එයට වියදම් කරන මුදල යොදා එම පාරවල් රත්තරනින් ආලේප කළ හැකි බවය. නමුත් එසේ පැවසූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට අද එම අධිවේගී මාර්ග රත්තරන් නොව ප‍්‍රීමික්ස් දමාවත් ඒ ගණනකට කළ නොහැකි බව වැටහී හමාරය. අද මේ රජය අධිවේගී මාර්ග සෑදීමට යොදා ගන්නා මුදල, එදා මෙන් සිව් ගුණයකටත් වඩා වැඩිය. රුපියල් මිලියන 200 කින් පමණ නිම කළ හැකි, මාතර සිට බෙලිඅත්ත දක්වා වූ දුම්රිය මාර්ගයේ ඉදිකරන සංඥා කණු 4 ට, රුපියල් මිලියන 2,200 ක මුදලක් වැය කරන බව සියල්ලෝම දනිති. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එයට විරුද්ධව වචනයක් හෝ නොදෙඞීම ඔවුන් රතු අලි පැටියෙක්ය යන්න තවදුරටත් සනාථ වීමක් නොවේද? ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ පසුගිය රජයට විරුද්ධව ගෙන ගිය එම “දූෂිත පාලන” චෝදනා කිසිවකට නිසි පිළිතුරු නොදීම එම රජය බලයෙන් පහ වීමට ප‍්‍රධාන හේතුවක් විය. මේ රජය බලයට පත්වී වසර 4 ක් ගතවී තවමත් ඒ කිසිදු චෝදනාවක් සනාථ කිරීමට නොහැකි වී ඇත. ඒ අයුරින් බලන කල මෙම ඉඩම් ඔප්පු ප‍්‍රශ්නයටද ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මීට වඩා උනන්දුවෙන් ජනතාව දැනුවත් කිරීම සිදු කළ යුතුවේ. මන්ද, ලක්ෂ 11 ක ජනතාවට ඉඩම් ඔප්පු ලබා දී රැවටීමෙන් විශාල ඡන්ද සංඛ්‍යාවක් වර්තමාන රජයට වංචනිකව ලබා ගැනීමට ඉඩ තිබෙන නිසාය.

ඉතා කෙටියෙන් පවසතොත් රජය මෙම බලපත‍්‍ර ඉඩම් හිමියන්ට වහ වහා ලබා දීමට සැරසෙන්නේ ඇමරිකානු ඵ.ක්‍.ක්‍. සමාගම සමග ඇති කර ගත් ගිවිසුමට අනුව යෝජිත ආර්ථික කොරිඩෝවට අයත් වන ඉඩම් සියල්ල විදේශීය සමාගම් වලට මිලදී ගැනීමට මාර්ගය විවෘත කර දීමටය. අප මීට පෙරද දැනුවත් කර ඇති පරිදි ඇමරිකානු මිලේනියම් චැලේන්ජ් කෝපරේෂන් සමාගම සමග ඇතිකර ගන්නා ගිවිසුමට අනුව අදාළ ආර්ථික කොරිඩෝවට ඉඩම් අක්කර හෙක්ටයාර් ලක්ෂ 12 ක් අයත් වේ. එම ඇමරිකානු සමාගම රජයට නිර්දේශ කර ඇත්තේ එම ඉඩම් තීරය දැනට ඹබ චරදවැජඑසඩැ හෙවත් ඵල රහිත ඉඩම් බවයි. එම ඔවුන්ට අනුව නම් කර ඇති ඵල රහිත තීරුවේ පාසල්, රෝහල්, අලිමංකඩවල්, රක්ෂිත වනාන්තර, ඛනිජ සම්පත් යනාදිය ඇති බව ජනතාව දැනගත යුතු වේ.

මෙම ඇමෙරිකානු සමාගම අප රටේ දරිද්‍රතාව තුරන් කිරීමට කරන ලද ඊනියා අධ්‍යයනයට අනුව රටේ සංවර්ධනය සඳහා තිබූ ප‍්‍රධානම බාධකය ලෙස හඳුනාගෙන ඇත්තේ ආයෝජන, කර්මාන්ත සඳහා ඉඩම් ලබා ගැනීමට තිබෙන බාධකයයි. එම බාධක ඉවත් කර අදාළ ඉඩම් විදේශීය සමාගම් සඳහා නිදහස් කළහොත් එහි කර්මාන්ත සහ වෙනත් පහසුකම් ස්ථාපිත කොට රට ශීඝ‍්‍රයෙන් “සංවර්ධනය” කළ හැකි බව එම වාර්තාවේ සඳහන් වේ. එසේනම් ඇමෙරිකානු ගැති මේ රජය දැන් සිදු කරන්නේ එම ඉඩම් විදේශීය සමාගම් වලට මිලදී ගැනීම සඳහා නිදහස් කර ගැනීමට කටයුතු කිරීමයි. ඒ සඳහා ඔවුන් දැනට ඉඩම් පනත් 3 ක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන අතර, පළමු වැන්නෙන් එහි අඩංගු රජයේ ඉඩම් සියල්ල ඉඩම් බැංකුවට පවරාගනී. පසුව අදාළ ඇමැතිතුමාගේ අවසර පිට එම ඉඩම් ඕනෑම කෙනෙකුට මිලදී ගත හැක. දෙවැන්න වනුයේ ඉඩම් සීමා පනතින් කෙනෙකුට උපරිම තබාගත හැකි අක්කර 50 සීමාව ඉවත් කිරීමයි. එවිට විදේශීය සමාගම් වලට අක්කර දහස් ගණනක් වුවද මිලදී ගැනීමට පුළුවන. තෙවැන්න නම් බලපත‍්‍ර වලට ඔප්පු ලබා දීමයි. එහි වෙසෙන දුප්පත් මිනිසුන්ගේ බලපත‍්‍ර වලට එලෙස ඔප්පු දුනහොත් දහඅතේ ණය වී ඇති ඔවුන් පළමුවෙන්ම කරන්නේ තමන් සතු ඉඩම් විකුණා ගැනීමයි. ඒ සඳහා ඉඩමේ වටිනාකම මෙන් දෙගුණයක් මුදල් ගෙවීමට වුවද අදාළ සමාගම් සැදී පැහැදී සිටී. විකුණන්නෙ නැති ඉඩම් සඳහා විකල්ප ඉඩම් ලබාදී රජයට පවරාගෙන ඉඩම් බැංකුවට බැර කරයි. එවිට අදාළ ආර්ථික තීරුවේ සියලූම ඉඩම් විදෙස් සමාගම් වලට නතුවේ. එසේ නම් මේ රජය ලහි ලහියේ මෙසේ ඉඩම් ඔප්පු ලබා දීමේ රහස එයයි.

දැන් මේ ඇමරිකානු මිලේනියම් චැලේන්ජ් කෝපරේෂන් සමාගම සමග අගමැතිතුමා හෝ ජනාධිපතිතුමා හෝ තමන්ට හිතුමතේ අත්සන් කිරීමට යන ගිවිසුම නීත්‍යනුකූලද? ජනාධිපති මෙය අත්සන් නොකරන බව කියයි. එසේනම් අගමැතිතුමාට තනි කැමැත්තෙන් මෙය අත්සන් කළ හැකිද? ඒ පිළිබඳව ජනතාව දැනුවත් වී සිටීම වැදගත් වේ.

අපේ ව්‍යවස්ථාවේ ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය සහ අධිකරණය, ඇමරිකාවේ මෙන් එකිනෙකට වෙන්ව පවතින ආයතන 3 කි. අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාවේ 3 සහ 4 වගන්ති අනුව එය එසේ බැව් සනාථ වේ. ඇමරිකාවේ මෙවන් ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීමට ජනපති තුමාට සෙනෙට් මණ්ඩලයේ 2/3 ක අනුමැතියක් ලබා ගැනීම අවශ්‍ය වේ. සෙනෙට් මණ්ඩලය සෑදී ඇත්තේ ඇමරිකාවේ සෑම ප‍්‍රාන්තයකින්ම නියෝජිතයන් දෙදෙනෙක් බැගින් පත් කරමිනි. එවිට මුළු ඇමරිකාවේම ජනතාවගේ 2/3 ක අනුමැතිය ලැබුනා සේ එය සැලකිය හැක. එසේනම් ලංකාවේ ද ගිවිසුම් සම්බන්ධයෙන් එය එසේ විය යුතුය. එනම් ජනාධිපතිතුමා (විධායකය මිස අගමැති නොවේ.) පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3 කින් එය අනුමත කර ගත යුතුය. එසේ නොමැතිව අත්සන් කරන ගිවිසුම් කිසිවක් නීත්‍යනුකූල නොවේ.

ඉඩම් යනු ජනතාවට අයිති දේපළ මිස අගමැතිගේ පුද්ගලික බූදලය නොවේ. වසර 5 කට බලයට එන රජයක අගමැතිවරයෙක්ට වසර 200 කට බලපාන මෙවන් ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීමට බලයක් නැති බැව් සියලූම දෙනා දන්නා කරුණකි.

එසේ කිරීමට නම් ජනතාවගේ වැඩි ඡන්දයෙන් පත්වුණු ජනාධිපති සහ ජනතාව විසින් පත් කළ නියෝජිතයන්ගේ 2/3 කගේ අනුමැතිය ලැබීම ව්‍යවස්ථාවේ 3 වන වගන්තියට අනුව ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය තහවුරු කිරීමකි. එසේ නොමැතිව අත්සන් කරන ඕනෑම ගිවිසුමක් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය වීමක් වන්නේ එලෙසය.

දැන් මේ සම්බන්ධයෙන් පවතින ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන් කුමක්දැයි විමසා බැලීම වටී. රටවල් දෙකක් අතර අත්සන් කරන ගිවිසුම් පාලනය වන්නේ 1969 දී ඇතිකරගත් වියානා සම්මුතියෙනි.

මේ අනුව වියානා සම්මුතියේ 46(1) න් පැවසෙන්නේ යම් රටක දේශීය නීතියක් උල්ලංඝනය කරමින් රටවල් දෙකක් අතර එළැඹෙන්නා වූ ගිවිසුමක් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට අදාළ රට බැඳී නොමැති බවයි. පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතියකින් තොරව විධායක සම්මතයකින් තොරව එළඹෙන ගිවිසුම් මගින් රටේ දේශීය නීතිය උල්ලංඝනය වන බැව් අප පෙන්වා දුන්නෙමු. ඒ අපේ රටේ ඒ අවස්ථාවේ 3,4 අනුවයි. මෙවන් ගිවිසුම් රාජ්‍ය නායකයන්ට හෝ ප‍්‍රාදේශීය අමාත්‍යවරුන්ට හෝ අත්සන් කිරීමට වියානා සම්මුතිය අවසර දී ඇතත් ඒ අවසරය ඔවුනට ලැබෙන්නේ නියම ක‍්‍රමවේදය අනුගමනය කරමින් (එනම් ජනාධිපති හා පාර්ලිමේන්තුව 2/3 ක අනුමැතියෙන්) ලබන බලය තුළිනි. එසේ නොමැතිව මොන නායකයෙක් හෝ මොන විදේශීය ඇමැතිවරයෙක් හෝ අත්සන් කළ නීති විරෝධී ගිවිසුම් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට අනාගත රජය බැඳී නොමැත.

මේ සම්බන්ධයෙන් දේශපේ‍්‍රමී ජනතාව හඬක් නැගීමට උත්සාහ කරන විට ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ මෙරට තානාපතිනිය පැවසුවේ අනාගත රජයවල් සියල්ල ඇමරිකාව යහපාලන රජය සමග අත්සන් කරන ගිවිසුම් ක‍්‍රියාත්මක කරනු දැකීම ඇමරිකාවට අවශ්‍ය බවය.

එය තමන්ගේ අතවැසි රටකට මෙන් කරනු ලබන උඩඟු ප‍්‍රකාශයකි. එවන් ප‍්‍රකාශයකට ඒ ආකල්පයෙන්ම ප‍්‍රතිචාර දැක්විය හැක්කේ කශේරුකාව ඇති සෘජු නායකයෙකුට පමණි. එවන් නායකයෙක් සිටින රටකට ඕනෑම බලගතු රටක් වුවද ගරු කරයි. අපේ නායකයෝ රටට අහිතකර SOFA ගිවිසුම ජනතාවගේ විරෝධය මැද්දේ වුවද ඇමෙරිකාව සමග අත්සන් කිරීමට සැරසේ. මාලදිවයින එය එක හෙළාම ප‍්‍රතික්ෂේප කර තිබේ. ලෝකයේ ප‍්‍රබල රාජ්‍යයක් වන ඉන්දියාවේ අගමැති වන නරේන්ද්‍රසිංහ මෝදි තමන් දෙවන වරට අගමැති ධුරයට පත්වූ පසු ප‍්‍රථමයෙන්ම නිල චාරිකාවක යෙදුණේ මාලදිවයිනටය. ඒ මාලදිවයිනට ඉන්දියාවේ ගරුත්වය පෙන්වීමටය. ඕනෑම බලගතු රටක් ඉතා කුඩා රටක වුවද වුවද ඍජු නායකත්වය ගරු කරන්නේ මෙලෙසිනි.